How difficult can it be?

How difficult can it be? Een van de favoriete uitspraken van Jeremy Clarcksons. Voor de non-petrol heads: Deze vraag wordt regelmatig gesteld bij Top Gear (= auto programma)als iets aanvankelijk makkelijk lijkt en wat in de praktijk altijd fors tegenvalt. In mijn geval was dit een nachtje wakker blijven om het maximale effect van de midzomernachtzon te ervaren op Noordelijk Noorwegen. Dit was niet dus niet langer op de Noordkaap zelf zoals jullie gisteren konden lezen. Overigens heb ik gisteren niet alle foto’s kunnen uploaden waar ik in het verslag naar verwees, dus die probeer ik vandaag nog toe te voegen. Hoe moeilijk het voor mij is: Ik ben begonnen terug te rijden naar Alta, Het enige stuk in Noorwegen, Finland en Zweden dat ik dubbel hoop te rijden. Behalve natuurlijk de Oresund brug bij Malmo, als ik weer terugreis via Denemarken. maar zover is het nog lang niet. De middernachtzon blijft schijnen en ongeveer elk half uur maak ik een korte stop en een foto. Al vanaf 01:00 uur lijkt de zon weer te gaan stijgen, terwijl mijn oogleden de neiging hebben om te zakken. Da’s geen goede combinatie met autorijden en dus nu nog een wat langere stop, zakje nootjes en flesje Jus d’Orange (ja, ik heb niet alleen bier meegenomen!) onderneem ik nog een poging, om 02:00 uur nog een foto, ja het licht is prachtig en de zon stijgt alweer duidelijk! Edoch mijn ogen, die normaal al wat kleiner worden bij vermoeidheid, laten het licht nog maar nauwelijks door. Te laat om nog een camping te gaan zoeken dus ik schik me met mijn kussen en slaapzak achter het stuur op de parkeerplaats waar ik al stond. Veel mensen met campers en caravans overnachten overigens op parkeerplaatsen of in het vrije veld hier in Noorwegen.
Na 2 uur geslapen te hebben wordt ik toch wat ongemakkelijk zittend wakker, stukje rijden? Vergeet het maar het valt dus echt tegen om wakker te blijven. Nog een uurtje of 2 geslapen en volkomen brak wordt ik wakker. Even een wandelingetje in de nog koele ochtendlucht doet wonderen, koffie en koekjes de rest. Ik kan weer verder en kom om 07:30 weer aan in Alta voor de nodige tankstop. Hiervandaan gaat de toch wat waanzinnige roadtrip verder langs de noorse kustweg E6. De heenreis was al ver, de terugreis wordt zeker niet korter. De Fjorden en bergen, hier nog met mooi wit besneeuwde vlakken, rivieren en watervallen rijgen zich aaneen door mijn voorruit. Met deze belichting een haast surrealistisch landschap. Ondanks mijn zware nacht geniet ik met volle teugen van het uitzicht, de schone lucht en last but not least de koffie. Op deze plek net boven de boom- en sneeuwgrens maak ik een wat langere stop en het zonnetje brandt lekker op mijn rug terwijl ik dit schrijf. Ik heb iets van een panoramashot gemaakt van deze plek, ongeveer halverwege naar Narvik, wat ik zal proberen te posten tegelijk met dit verslag. Dat lijkt te lukken, bij de VVV hier kan je gratis een code halen voor het WIFI netwerk en ik dacht nog wel dat Noorwegen een duur land was.